1989’da İtalyan otomobil üreticisi, esas olarak şehirlerde kullanılmak üzere tasarlanmış bir otomobil olan 1983 Fiat Uno için makyajlı bir versiyonunu tanıttı.
Sadece altı yıl içinde, otomotiv endüstrisi karbüratör çağından yakıt enjeksiyonlu döneme fırladı. 80’lerin başında tanıtılan araçlar, o on yılın sonunda zaten modası geçmişti. Fiat, küçük bir aile hatchback’i için temel bir versiyon olarak hala Uno’ya güvenmek zorundaydı ve 1989’da tüm alanlarda onu yeniledi.

80’lerin başında, düz çizgiler ve keskin açılar otomotiv tasarımında büyük bir trenddi, ancak müşterilerin yuvarlak araçları tercih etme yönünde tutarlı bir eğilim vardı. Fiat, Uno tasarımını güncelledi ve açıları yumuşattı, böylece araba tekerlekli bir kutu gibi görünmüyordu. Yeni bir çift daha küçük far vardı ve plastik tamponların etrafına sarılmıştı. Uno, üç ve beş kapılı bir versiyonla mevcuttu. İlki, arka koltuklara daha kolay erişim sağlamak için daha uzun kapılara sahipti. Otomobilin daha sportif karakterini vurgulamak için bagaj kapağına bir arka spoyler monte edildi.

İçeride, orta konsolda entegre bir küllük ile yeni bir gösterge paneli tasarımı vardı. Daha önce, sonradan eklendiği gibi, panelin üstüne kurulmuştu. Tasarımcılar ayrıca torpido gözünü de geliştirdiler. Arkada, üç kapılı Uno, bagaj alanını genişletmek için katlanır bir sıraya sahipti.

Kaputun altına Fiat yeni bir motor yelpazesi taktı ve eski 0.9 litrelik versiyon düşürüldü. En üst düzey performansı, 114 hp sunan 1.4 litrelik bir üniteye sahip Turbo idi. 1983 modelinden önceki 1.3 litrelik Turbo’ya göre 9 hp’lik bir artıştı.